Ronny Luyckx, beter bekend in wieler- en nachtclubmiddens als Pjotr Ugrumov, heeft de ploegleiding van Forzafortuna laten weten met onmiddellijke ingang zijn fiets aan de wilgen te hangen, zijn pijp aan Maarten te schenken en zijn portie aan Fikkie te geven.
Met verslagenheid heb ik, der Bomber, kennis genomen van deze –helaas onherroepelijke- beslissing. Hier kan maar één vraag gesteld worden : waarom ? Mijn God…waarom ?
Ik kan er alleen maar naar raden; de ware toedracht wil (kan?) hij niet vertellen.
Persoonlijk vermoed ik dat hij –zoals alleen Grote Kampioenen dat doen- wil stoppen op het hoogtepunt van zijn sportief kunnen. Hij is het soort renner dat maar met één plaats tevreden is. De éérste.
Aan de meet, in de achtervolging, op de top, in de Macdrive en toen het verstand werd uitgedeeld; hij neemt enkel genoegen met de eerste plaats.
Min vraag is echter wat nu met de Forza zonder Pjotr ????
Forzafortuna zal zeker enkele maanden moeten bekomen van deze klap. Daar moeten ze niet flauw over doen. Ze hebben de financiële crisis van 2008 overleefd, heel de precaire situatie met slabakkende Europese economie, sinds gisteren zitten ze met Griekenland en de mogelijke gevolgen voor de Eurozone…en nu dit.
U mag gerust weten : ik heb afgelopen nacht gehuild en gebeden voor Balerinni en co. Niet zo een klein snikje, maar diepe, diepe uithalen die van heel ver van binnen komen…
Ik zie steeds weer dat bolle gezichtje, en allerlei details komen me voor de geest. Vooral hoe het elastiekje van zijn shirt met korte mouwen aanspant bij de ronding van zijn bovenarmpjes…(slik)…of hoe hij met een rood aangelopen gezicht en iets teveel speekselvorming het vrij parcours veel te vroeg inzet…(snik…)gedaan. Voorbij. Geschiedenis. Dat komt nooit meer terug…(huil)
